Kunstnaren

Tenk kor gildt å kunstnar vera

Få seg eit namn å vinna æra

Det vil mange prøva seg på

Men evnene kan vera så som så.

Og når dei ikkje maktar å skapa det dei vil

Skaper dei seg sjølve til

Går omkring med rare briller

Pyntar seg med tom griller.

Det gjeld å ha dei rette venner

Som I det høge råd bestemmer-

Kva som er kunst og kva inkje er

Langt over hovudet til Kari og Per.

Og har dei litt lite til maten

Så hjelper eit stipend I frå staten

Så har dei litt til livnaden

Sjølv om det er mindre med givnaden.

Men vil du ein skapande kunstnar vera

Så hugs at det kan du aldri læra.

Det må frå ditt hjarta koma

Du kan ikkje leiga eller låna.

Du må inn I ein skule stiga

Der ingen vil gå og ingen seg likar.

Det er angsten I natta myrke

Det er redsle for å missa sin styrke

Det er på sitt vemod kjenna

Det er å grua for alt som kan henda

Det er tapet av far og mor

Det er barnet du miste I fjor

Det er ho som du ikkje fekk

Ho som til ein annan gjekk

Det er otten for den løynde brest

Eg i angsten ottast mest.

Det som ingen kan sjå

Det ligg ikkje utanpå

Det er voner utan vengjer

Det er brostne sjelestrenger

Det er å aldri bli forstått

Det er gråten bak kvar ein lått

Hjarta må i sorga prøvast

Gullet må i varmen glødast

I denne loge må du hivast

Skal kunstnaren i deg skirast.

Odd Dubland 1996

Jeg banket på døren til Kunstnernes Statlige Forening.

Kanskje de om min "kunst" kunne ha en formening.

Malerier hadde jeg med

Men juryen satt tommelen ned.

De ville ikke på mine malerier se

De spurte bare: Har du papirer med?

Har du på akademiet gått?

Ja, da hadde alt vært flott.

Men slikt kunne jeg ikke vise frem.

Jeg, en bondegutt  fra Jærens flate egn.

Jeg spurte: Kan dere ikke på mine bilder se?

De svarte tvert ,- det er ikke mening i det.

Ikke kom med slike bagateller

Det er papirer som gjelder.

Nyeste kommentarer